Opracowanie naukowe programu ONZ ds. Środowiska (UNEP) pod tytułem „Making Peace with Nature” opisuje jak rozwiązywać problemy związane z klimatem, zanieczyszczeniami i bioróżnorodnością.
Według słów Sekretarza Generalnego ONZ, António Guterres’a, ludzkość jest w stanie wojny z naturą. Ocenia to jako działanie samobójcze i pozbawione rozsądku. Konsekwencje naszej lekkomyślności są już unaocznione w cierpieniu ludzkim, piętrzących się stratach gospodarczych oraz przyspieszającym kryzysie jaki dotyka życie na Ziemi.
Zakończenie tej wojny nie oznacza rezygnacji z ciężko zarobionego rozwoju gospodarczego. Także nie oznacza to przekreślenia w pełni uzasadnionego dążenia biedniejszych krajów do polepszania standardu swojego życia.
Wręcz przeciwnie, pojednanie z naturą, zabezpieczenie jej zdrowia i korzystanie z jej niedocenionych zasobów, są kluczem do powszechnego dobrobytu i zrównoważonej przyszłości.
Czytaj także: Jaką rolę w strategiach biznesowych firm pełni bioróżnorodność? – debata Climate Leadership i Climate Conversations [MATERIAŁ PARTNERA]
Raport „Making Peace with Nature” to plan zaprowadzenia pokoju i odbudowy po wspomnianej wojnie z naturą. Przez zmianę sposobu postrzegania natury, możemy zrozumieć jej prawdziwą wartość. Poprzez przełożenie tej wartości na polityki, plany i systemy gospodarcze, możemy nakierować inwestycje na działania, które odbudowują naturę i będą za to nagradzane.
Raport podsumowuje w jaki sposób zebrane dane naukowe mogą być wykorzystane jako podstawa do konkretnych, daleko sięgających działań podejmowanych przez podmioty społeczne w celu odmienienia relacji ludzkości z naturą.
Kluczowym problemem jest fakt, że systemy społeczne, gospodarcze i finansowe nie uwzględniają podstawowych korzyści, które czerpiemy z natury i nie dostarczają wystarczających czynników motywujących, aby mądrze nimi zarządzać i utrzymać ich wartość.
Większość podstawowych korzyści, które daje nam natura obecnie nie ma żadnej wartości finansowej na rynkach, mimo że mają one istotny wpływ na nasz obecny i przyszły dobrobyt. Wszyscy przecież korzystamy z czystego powietrza, wody, ochronnej warstwy ozonowej, przyjaznego dla życia klimatu i wszystkich innych korzyści dostarczanych przez naturę, takich jak żywność, lekarstwa, energia, materiały czy inspiracja pięknem krajobrazów.
Straty natomiast są realne i wymierne – już dziś przez zanieczyszczenia co roku przedwcześnie umiera około 9 milionów ludzi, a w samym 2018 roku, szkody wywołane klęskami żywiołowymi związanymi z klimatem opiewały na 155 miliardów dolarów. Ocenia się, że koszty wynikające z bierności wobec kryzysu klimatycznego znacznie przeważą koszty podjęcia koniecznych działań, aby go ograniczyć.
Czytaj też: Migracje, głód, niszczenie infrastruktury – tak skutki destabilizacji klimatu wpływają już dziś na kraje Afryki
Postępująca degradacja środowiska przyczyni się także do spowolnienia wszystkich innych działań na rzecz osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, między innymi 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ.
Przykładowo, nawet małe zmiany temperatury oraz powiązane z nimi zmiany pogodowe jak częstotliwość i intensywność opadów, ekstremalne upały, susze i pożary, zwiększają zagrożenia dla naszego zdrowia oraz dla podaży żywności i wody. Co gorsza, ciężar wynikający z degradacji środowiska jest nieproporcjonalnie bardziej odczuwalny dla ubogich oraz będzie miał dużo większe konsekwencje dla dzisiejszych najmłodszych oraz przyszłych pokoleń.
Tylko zmiana systemowa zapewni nam powszechny dobrobyt uwzględniający zdolności planety do utrzymania życia, dostarczania surowców i absorbowania odpadów.
Błyskawiczne transformacje są potrzebne w sektorze energetycznym, rolniczym, ochrony lasów, rozwoju obszarów miejskich, infrastruktury, a także stylu życia. Rządy powinny zaprzestać dotowania szkodliwych działalności i przekierować inwestycje na nisko-emisyjne i przyjazne dla środowiska rozwiązania, a także zacząć uwewnętrzniać koszty środowiskowe i społeczne.
Wszystkie podmioty rynkowe muszą odegrać swoją indywidualną, ale komplementarną rolę w gruntownej między-sektorowej transformacji systemowej przynoszącej bezpośrednie oraz długoterminowe skutki. Sektor publiczny i prywatny, instytucje finansowe, organizacje pracownicze i pozarządowe, ciała edukacyjne i naukowe, media, a także indywidualne gospodarstwa domowe muszą zainicjować i przeprowadzić zmiany.
W Polsce powstanie pierwszy zakład recyklingu baterii samochodowych w UE