Nierówności pomiędzy oboma płciami występują w wielu obszarach pracy i życia. Na Impact’22 na temat Reshaping careers, reshaping industries. Jak wykorzystać kobiece talenty i rozwijać inkluzywne środowisko pracy? wypowiedziała się wiceministra Olga Semeniuk z Ministerstwa Rozwoju i Technologii.
Kobiety stanowią połowę społeczeństwa, dlatego ważne jest ich równouprawnienie z mężczyznami. Można to zrobić poprzez tworzenie inkluzywnego miejsca pracy, co dla Olgi Semeniuk oznacza pracę bez barier, ograniczeń i podziału na kobietę i mężczyznę. Bardzo ważne jest dla niej równouprawnienie i ten sam start w karierze.
– To są środowiska, które chcemy rozwijać nie tylko w gospodarce, ale przede wszystkim w życiu społecznym. Ta inkluzywność dotyczy tutaj głównie kobiet.
Praca w Ministerstwie Rozwoju i Technologii, według niej, jest bardzo inkluzywna, gdyż stanowiska kierownicze obejmuje dużo kobiet, choć jest jeszcze dużo do zrobienia, by środowisko było takie, jak potrzeba.
– Na poziomie różnych modeli: jednostek samorządu, władzy centralnej i biznesu, warto zwracać uwagę na różnice, które występują. Głównym element, który wychodzi z różnych badań, które prowadzimy, dotyczy płac czy równego traktowania kobiet i mężczyzn. Dużo przed nami do zrobienia i myślę, że warto się temu przyglądać.
Przedsiębiorcze kobiety są ograniczane
Jak dodaje, kobiety potrzebują także gwarancji i zabezpieczenia co do emerytury oraz pomocy w modelu rodzinnym. Dziś wśród kobiet wzrasta przedsiębiorczość. Coraz częściej chcą zakładać i zakładają firmy i jednoosobowe działalności gospodarcze, co pochłania bardzo dużo czasu i wymaga dużego zaangażowania państwa ze strony zabezpieczenia ich życia rodzinnego.
Dużą pomocą może okazać się Rodzinny Kapitał Opiekuńczy (RKO), który zapewnia środki finansowe na inny sposób opieki nad dzieckiem: opiekunkę, żłobek, przedszkole. To pomaga kobietom jak najszybciej powrócić do pracy zarobkowej po urodzeniu dziecka.
– To ważne, żeby kobiety nie bały się wracać do zawodu po okresie macierzyńskim. Trzeba z nimi rozmawiać i wytrącać im argument związany ze strachem, z problemami w nadążaniu za zmianami i preferencjami w miejscu pracy. To jest zadanie, które stoi przed ministerstwem gospodarki i ministerstwem rodziny, i pracy.
Luka płacowa jest duża, choć maleje
Według unijnego wskaźnika Gender Equality Index w 2021 roku kobiety zarabiały o 16,9 proc. mniej niż mężczyźni. Średnia luka płacowa dla całej UE jest nieco wyższa i wynosi 17,3 proc.
– Myślę, że to zależy od tego, jak dany pracodawca nie dzieli na płeć. Widzimy już duże zaangażowanie pracodawców w brak podziału na kobiety i mężczyzn, tylko kwalifikacje, kompetencje i możliwości. Kobieta ma ten atut, że oprócz tego ma jeszcze umiejętności miękkie, z których słynie, czyli te interpersonalne relacje. To bardzo ważne w budowaniu tych inkluzywnych metod gospodarczych.
Czy można jakoś prawnie wywrzeć wpływ na firmy? Olga Semeniuk jest zdania, że uregulowanie biznesu w kwestii równości płacowej będzie się źle kojarzyć.
– Warto przyglądać się temu, co dzieje się i wpływać na to w jednostkach samorządu terytorialnego. Presja też ma sens i różnego rodzaju rozmowy, tworzenie różnych grup, pokazywanie kobietom, że mogą zarabiać tyle, ile mężczyźni, że warto te dysproporcje wyrównywać, czy to w samorządach, czy w sektorze centralnym, jest bardzo istotne.
Parytety? To tylko liczby
Jak mówi, rząd stara się, aby kobiet na rynku pracy było coraz więcej. Wiceministra sama się do tego przyczynia, gdyż chętnie przyjmuje na staże i praktyki kobiety, pokazując im, że można połączyć różne modele i funkcje.
Jeśli chodzi o parytety na wysokich stanowiskach, uważa, że nie jest to żadna pozytywna wartość, bo kobiety powinny mieć wybór, same zadecydować o swojej przyszłości. Jednocześnie państwo powinno zadbać o komfortowe otoczenie, by mogła łączyć kilka funkcji społecznych.
– Wiele badań pokazuje, że kobietom najbardziej zależy na równości płac i stałej emeryturze: pewność emerytury, jeśli kobieta chce łączyć pracę z wychowaniem dziecka, i pewność co do tego, że pensje będą wyrównywane, jeśli nie wyższe – dodaje Semeniuk.
Pomoc kobietom z Ukrainy
Pierwsze szacunki pokazywały, że po wybuchu wojny w sąsiednim państwie 93 proc. osób przekraczających granicę z Ukrainą, były kobietami. 5 proc. było w wieku emerytalnym. Ich średnia wieku to 38 lat, a ponad 60 proc. osób uchodźczych z Ukrainy ma wykształcenie wyższe i kwalifikacje.
Dlatego czym prędzej powinny się zaaklimatyzować w Polsce, przygotować się do nowego zawodu i zasilić kapitałem ludzkim polskie przedsiębiorstwa. Olga Semeniuk widzi osoby z Ukrainy w gastronomii, pracach biurowych, medycynie i technologii. W przyszłych latach będzie można zobaczyć efekty.
Nie musimy być smutni, aby mieć depresję. Kto potrzebuje wizyty u psychiatry?