W zeszłym roku szkolnym z powodu pandemii polscy uczniowie przez 29 tygodni nie chodzili do szkoły. Polski Instytut Ekonomiczny, publiczny think tank gospodarczy, przeanalizował, jak to na nich wpłynęło.
Początek roku szkolnego przywołuje wspomnienia zamkniętych szkół i dzieci spędzających całe dnie przed ekranem komputera. Szacunki UNESCO wskazują jednak, że wraz z postępem szczepień i rozwojem wiedzy o koronawirusie coraz mniej krajów decyduje się na wprowadzenie zdalnego nauczania.
W kwietniu 2020 r. niemal 1,7 mld uczniów było dotkniętych całkowitym lub częściowym zamknięciem szkół. Do czerwca 2020 r. liczba ta nie spadała poniżej 1 mld.
W ubiegłym roku szkolnym przypadków całkowitego zamknięcia szkół było już znacznie mniej, choć wciąż wiele krajów utrzymywało częściowe ograniczenia w nauce stacjonarnej. W semestrze wiosennym ok. 200 mln dzieci na świecie było całkowicie pozbawionych dostępu do nauki w formie stacjonarnej.
Okres zamknięcia szkół był długi
Najdłużej szkoły były całkowicie zamknięte na Filipinach i w Wenezueli (po 38 tygodni). Jednak biorąc pod uwagę tygodnie z całkowitym lub częściowym zamknięciem, liderami stają się Ekwador i Nepal (42 tygodnie).
Czytaj także: Saczka w „DGP”: powrót do szkoły z możliwością wprowadzenia nauki hybrydowej
Według danych UNESCO, w Polsce w ubiegłym roku szkolnym szkoły były zamknięte całkowicie lub częściowo przez 29 tygodni. To stawia nas na 66. miejscu na świecie oraz na 6. w Unii Europejskiej. Polska i Estonia były też ostatnimi krajami w UE, które utrzymywały całkowicie zamknięte szkoły. Poniższa mapka obrazuje, na jaki czas zamknięto placówki edukacyjne w poszczególnych krajach.
Straty w edukacji mają długofalowe skutki
Nauczanie zdalne lub hybrydowe daje gorsze efekty niż tradycyjne. Pokolenie obecnych uczniów może ponieść straty materialne w związku z zaburzeniami procesu edukacji. W skali świata szacuje się je na 10-23 bln dol. w ciągu całego życia obecnych uczniów.
W związku z tym, obecnie większość wysiłków kieruje się na zapewnienie edukacji w sposób tradycyjny oraz na zniwelowanie negatywnych skutków pandemii.
Pandemia pokazała, że szkoła powinna się zmienić
Propozycje działań zebrane przez Bank Światowy obejmują kwestie bezpieczeństwa zdrowotnego i oceny straty edukacyjnej wraz z systemowym podejściem do jej niwelowania. Uwzględniono także modyfikacje w obrębie kalendarza szkolnego i programów nauczania czy zmiany w podejściu do zarządzania społecznością szkolną.
Czas zamkniętych szkół z jednej strony pozwolił zweryfikować skuteczność wielu cyfrowych narzędzi edukacyjnych. Często wcześniej prezentowano je jako remedium na wyzwania nowoczesnej edukacji. Z drugiej strony, pandemia wykazała też anachroniczność niektórych metod i treści podawanych w szkołach.
Czytaj także: Rzetelna edukacja klimatyczna jest potrzebna – sukces kampanii sześciu organizacji
Odpowiednie wdrożenie rekomendacji wypracowanych na bazie tych doświadczeń może przeciwdziałać pogłębianiu się negatywnych konsekwencji pandemii. Co więcej, pozwolą unowocześnić systemy edukacyjne i rozwinąć je o lekcje z czasu pandemicznych ograniczeń.
Początek roku szkolnego: szkoły będą zachęcać do szczepień przeciw COVID-19