W 2021 r. 64,4 proc. osób w Polsce (w wieku powyżej 15 lat) oceniało swoje zdrowie jako dobre lub bardzo dobre. To oznacza, że przez dekadę odsetek ten powiększył się o 6,6 pkt. proc.
Jako zły swój stan zdrowia oceniło natomiast 8,5 proc. Polaków (spadek o 3,8 pkt. proc. względem 2011 r.). Dla porównania, w UE w 2021 r. jako dobry lub bardzo dobry swój stan zdrowia oceniało 69 proc. mieszkańców, jako zły – 7,0 proc. Różnica w odsetku osób oceniających swoje zdrowie jako dobre lub bardzo dobre między Polską a UE zmniejszyła się z ok. 9 pkt. proc. w 2011 r. i 2016 r. do 4,6 proc. w 2021 r.
Wzrost ogólnego zadowolenia ze zdrowia nie był jednak rozłożony równomiernie. I tak, w grupie 20 proc. Polaków o najniższych dochodach (dolny kwintyl dochodowy) jako dobry lub bardzo dobry swój stan określiło 52,2 proc. (w 2011 r. – 52,0 proc.), a jako zły – 13,9 proc. (w 2011 r. – 15,5 proc.).
Wśród 20 proc. Polaków o najwyższym dochodzie (górny kwintyl) było to odpowiednio 77,4 proc. (w 2011 r. – 68,9 proc.) oraz 4,1 proc. (w 2011 r. – 6,3 proc.). Różnica w odsetku ludności deklarującej bardzo dobry lub dobry stan zdrowia między 20 proc. ludności o najniższych i najwyższych dochodach wzrosła więc z 16,9 do 25,2 proc. w 2021 r.
Chcesz być na bieżąco? Subskrybuj 300Sekund, nasz codzienny newsletter!
Dla porównania: największe różnice w odsetku ludności deklarującej bardzo dobry lub dobry stan zdrowia między grupami (w kwintylach) o najwyższych i najniższych dochodach w UE zaobserwowano w państwach bałtyckich.
W 2021 r. różnice wyniosły 41,4 pkt. proc. w Estonii i Litwie oraz 40,1 pkt. proc. na Łotwie. Najniższe różnice odnotowano zaś we Włoszech (7,1 pkt. proc.), Luksemburgu (6,3 pkt. proc.) i Grecji (6,0 pkt. proc.).
Najbardziej zagrożone jest zdrowie osób mniej zamożnych
Ogólną samoocenę zdrowia należy traktować jako wskaźnik uzupełniający oraz obarczony ograniczeniami. Są nimi np. wpływ kultury oraz większe ryzyko błędnej oceny w grupie osób starszych lub z niższym wykształceniem).
Jednak z łącznym wykorzystaniem obiektywnych wskaźników, jak np. oczekiwana długość życia, dostarcza bardziej kompleksowej oceny stanu zdrowia ludności. Ponadto istnieje np. wyraźny związek między samooceną zdrowia a zachorowalnością na choroby przewlekłe.
To wśród osób i gospodarstw domowych o najniższych dochodach istnieje największe ryzyko problemów zdrowotnych. To jeszcze bardziej komplikuje ich sytuację finansową. Przykładowo w ciągu całej kariery zawodowej zły stan zdrowia zmniejsza wynagrodzenie (zwłaszcza wśród mężczyzn: z niższym poziomem wykształcenia o 33 proc., z wyższym – o 17 proc.). Przy tym zwiększa liczbę nieobecności w pracy, a w grupach o gorszym stanie zdrowia zmniejsza aktywność zawodową.
Czytaj także:
- Za dużo mięsa, za mało warzyw. Powinniśmy zmienić dietę i nie chodzi tylko o zdrowie
- Czarne myśli młodych głów. Uczniowie w Polsce przechodzą psychiczny kryzys
- Farmaceuci nie chcą pracować w aptece. „Mało atrakcyjne, słabo płatne”
- Zestresowani, wyczerpani, zniechęceni. Niskie zarobki to nie jedyny problem polskich nauczycieli
